کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود                           

 توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف به هم می کردیم                       

مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود

کاش به حرمت دل های مسافر هر شب                        

روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود

کاش دریا کمی از درد خودش کم می کرد                     

قرض می داد به ما هر چه پریشانی بود

کاش  به تشنگی پونه که پاسخ دادیم                             

رنگ رفتارمن و لحن تو انسانی بود

مثل حافظ که پر از معجزه و الهام است                       

کاش رنگ شب ما هم کمی عرفانی بود

چه قدر شعر نوشتیم برای باران                                 

غافل از آن دل دیوانه که بارانی بود

کاش سهراب نمی رفت به این زودی ها                      

دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود

کاش دل ها پر افسانه ی نیما می شد                           

و به یادش همه شب ماه چراغانی بود

کاش اسم همه ی دخترکان اینجا                                

نام گل های پر از شبنم ایرانی بود

کاش چشمان پر از پرسش مردم کمتر

غرق این زندگی سنگی و سیمانی بود